17 Eylül 2008 Çarşamba

illâ hû...

Hepimiz bir kum tanesiyiz,
Ne bu direniş, bu gösteriş!
Ne anlamsız, ne saçma bir çaba.
Ben, ben varım diye çırpınmak ne lüzumsuz bir iddia.
Ufacıksın, ufacığız bu kainatta.
Dünya bizi beklemedi doğalım diye,
Hayat donup kalmayacak biz ölünce.
Sokakta bir sürü insan..
Hiçbiri bana bir şey ifade etmiyor, benim onlara etmediğim gibi.
Aralarına karışınca ben de kumsalda bir kum tanesiyim.
Kimsenin kimseye üstünlüğü yok.
Varlığımız yokluğumuz bir.
Öyleyse neden bu yarış?
Kazan, öne geç, koş, konuş..
Hepsi boş çırpınış!
Değil mi ki yarın senden geriye bir şey kalmayacak, unutulacaksın zaman aktıkça,
Herkes gibi.
Neden bu kalp kırış, itiş-kakış?
Sen bir hiçsin. Bir hiç.
Hiçliğin kadar sus. Varlığın kadar konuş.
Unutma yokluktan sadece bir milim ötedesin.
Her an kaybolacak, tekrar yok olacak, unutulacaksın bu dünyada.
Ben, ben, BEN..
"Ben de varım burada!"
Hah! Ne kadar saçma!
Yoksun canım, kendini kandırma.
Boşuna uğraşma, boş uğraşma.
Sen sadece Allah'ın "KULUM" dediği kadar varsın!

İLLÂ HÛ...

3 yorum:

Adsız dedi ki...

hocam harika olmuş,ellerinize sağlık..çok öğretici bence....bende mi yapsam ne??????????:dddd ÖPTÜM

Adsız dedi ki...

hiçliğin kadar konuş...

Adsız dedi ki...

Hiç bir söze gerek yok Harikulade bir Paylaşım
Zaten onun için Paylaştım,,Ellerin dert görmesin....
SELAMLAR...