7 Kasım 2008 Cuma

başımın belası başım

unutkanlık başa bela. ne dillere destan olacak anılarım var da utanıyorum hepsinden.
b-12'm mi eksik, tahtalarım mı bilemiyorum.
sondan beşinci olarak cep telefonumu 2 semt ötede unutup, o yolları geri döndüm.
sondan dördüncü olarak, misafirliğe gittiğim evde çantamı unuttum ki bunun için defalarca yuh dedim kendime. akşamın bi vakti oraya da geri döndüm tabi.
sondan üçüncü olarak kursa malzemeleri evde unutarak gittim.
sondan ikincisi yine aynı ve bu sefer bi de eve dönüp tekrar kursa gittim.
son olarak da malzemeleri kursta unutarak eve geliyordum ki, biri seslendi bunlar kimiiin diye?
ayh, rezillik diz boyu.
aynı anda aklından kaç şey düşünebilir bir insan. benim 5-6 düşünce geçiyor aklımdan ciddi ciddi. belki de ondan dağılıyorum bu kadar. bakınız gizli tefahür. kafam çok çalşıo hesabı :P amaan saçma.
ben niye şimdi yazdım da bu halimi ifşa ediyorum, bilmem.
bu yazı kendini bi süre sonra imha edebilir.

2 yorum:

fbetül dedi ki...

imha falan etmesin hocam psikoanaliz gibi olmuş kendi kendini tahlil etmişsin ne güzel :) hepimizin başına geliyor ara ara, hoş bazen dozajı artabiliyor şekil A da görüldüğü üzere :)) ben de en çok birşeyi birisine anlatırken "e ben de yanındaydım ya" cümlesiyle irkiliyorum. çok kızıyorum o zamanlar kendime. harama bakmakla unutkanlığın bağlantısını hatırlayıp sanırım çeki düzen vermek gerek kendimize..

Pervane dedi ki...

betül bu yorumu sanırım yeni okuyorum biliyor musun? tam da yazısı ya, unuttum mu ne okumayı!!
yalnız ilginç bi yorum, ondan dikkatimi çekti. harama bakmak ve unutkanlık, evet doğru ama hiç o açıdan bakmamıştım. elh pek haramla işimiz olmuyor ama bizim terazimiz biraz daha hassas tabi yine de. teşekkürler, düşüneceğim bunu.