14 Şubat 2009 Cumartesi

güvenme-k

100 kişiye sorsak güvenebilir miyiz onlara?
100 güvenilir kişi bulabilir miyiz?
bilgisine, tecrübesine, fikrine, bakışına, duygusuna, eylemine güvenilecek kişileri bulabilir miyiz?
bulmaktan önce olmak, olmaya çalışmak var. ama bunun için yine o insanlara ihtiyaç var. örneğini görmeli insan. öyleyse aramalı.
fakat güven duygusu çok kompleks bir duygu.
her zaman açık kapı bırakmalı insanlara. çünkü herkes her an hata yapabilir. birine sınırsız dayandığı zaman insan, en ufak sallantıda düşer. düşer ve canı yanar.
birilerine güvenmeyi bu kadar da abartmamalı. güvenecekse Allah'a güvensin insan. O nasılsa hiç kazık atmaz, terketmez, yalnız bırakmaz, yanlış yol göstermez.
güven duygusunu hiç önemsemeyip, "benim kimseye güvenim yok" triplerine de girmemeli. kıvamı bozmadan, bunu ön plana koymadan, kimseye süperman muamelesi yapmadan, milleti kendin gibi olmak zorunda bırakmadan dengeyi sağlamalı.
aslında zor ikna olunan bir konu. genelde çok kişi çok dem vuruyor güvenden. yediği kazıkları (burdaki kazık genel mânâda, her türlü sırtından bıçaklama, yüz üstü bırakma, terketme, sözünden dönme gibi faaliyetler kapsam dahilindedir) iç âleminin baş köşesinde saklıyor, gün gelip 'vay başıma gelenler' zılgıtı çekmek için. yazılar, şiirler, şarkılar, filmler, hikâyeler, muhabbetler bu yönde. şimdi tut bu kadar yaralıya, "kardeşim niye bu kadar abartıyorsun, imtihan dünyasında insanlarla berabersek, insanlarla imtihan olacağız elbet, bu kadar basit" de.
ama insanın içinde var kendine acı çektirmek. hani sanatın mayası da acı ya, kimse vazgeçmiyor derdini sırtında, omzunda, kafasında, gönlünde taşımaktan.
"bırak bu dramatik havaları" demiştim birine bir gün, kaldıramadı. belki ben umarsızım, ama işin aslı taştan duvar değilim tabi, sadece uzatmıyorum, dramatize etmeyi, başroldeki hülya koçyiğit olmayı sevmiyorum. gözümde herkes değerli ama bu onlara çok güvenmemi gerektirmiyor. bu bir çelişki mi? yok canım ne alâka! biraz tefekkür lütfen...

10 yorum:

Adsız dedi ki...

günün sözü iyimiş..

benim linkim nerde blogrulunda.... al takke ver külah değil mi bu işler?

oyala bizi newton ..hahaha

yan taraflara bakmamışım alıcı gözüyle... hep vericiyim ondan herhalde :D

belli insanlara belli konularda güvenmek lazım belkide.. neyi en iyi yapıyorlarsa..

Pervane dedi ki...

:)o alış-veriş tamamlandı aslında, sen ekledin ben de sana yorum yaptım, niye fazlasını istiyosun? :P ama isteyenin bir yüzü vermeyenin iki yüzü demişler :))

bloguma gerekli itinayı gösterin lütfen okuyucu kitle !

son cümleni yazıma ekledim say, I agree.

Zeugma dedi ki...

Çelişki falan değil..

''Bu devirde babana bile güvenme'' diye bir söz vardır.

O kadar da değildir ama devir çok kötü..
Temkinli olmakta fayda var..
Güvendiğimiz dağlara çok çabuk kar yağıyor sonra ;)
Sevgiler pervanem..

''Ödül'' ile ilgili ödevimi de yaptım bu arada ,bilgine ;)

Pervane dedi ki...

devir kötü ötesi, ama insanın yapısı kendi menfaatine meyilli her zaman için, o yüzden menfaatler çakışınca kim olursa olsun bizi yalnız bırakabilir. "normal" algımızı genişletmeliyiz belki.

ödev şahane olmuş hocam, gece gece mutlu oldum :))
sevgiler, saygılar, bilimum güzellikler...

Adsız dedi ki...

Bir aralar çok takmıştım bu konuya çok da yanımı yakmıştım çok takıldığım için dünyada güvenilecek hiç bir kimse kalmadığından sadakatin göklere kaldırıldığından falan her fırsatta dem vururdum şimdi ne kadar becerebiliyorum bilmiyorum ama güvenecek insan aramaktansa güvenilecek insan oliyim bari diye uğraşıyorum böylesi de çok zor ama daha az yıpratıcı yaratıcıya olan güven meselesine çok güzel değinmişsin :))) seni beğeniyom pervane :D

Pervane dedi ki...

evet SaNcım, güvenilir insan olmaya çalışmak en güzeli.

:))yakında bana da şımartı gelecek ya :))

Yaşamkafe dedi ki...

Kimse kimseye güvenmezse dünyanın hali ne olurdu acaba..?

Bence,az veya çok,iyi veya kötü herkes birbirine güzenmeli,burda tek dikkat edilmesi gereken konu "güvenin ayarı ve dozajı"...

Ölümüne güvenirsek,(senin ifadenle):P en ufak bir sallantıda yediğimiz kazığın darbesi de bir o kadar büyük olacaktır...

sevgiyle kal sevgili Pervane...

sukut dedi ki...

yazılan yazılar yada gecmişte söylenen fakat geri dönüşü olmayan sözler..hayat bir yağmur tanesine benzer der anaannem bir kere yere düştümü birdaha geri dönüşü olmaz olamaz..belkide 'bırak bu dramatik havaları'cümlesi o kişiye tokat gibi oturmuştur yada bu cümleyi hayatında dustur edinmiştir kimbilir..belkide büyümüş,hayatta attıgı her adım mantık üzere kurulmuştur..kişiliğini egitimlerle geliştirmeye calışırken bir yandanda varlıgını mesnevide bulmuş ve şimdide sana HAYIR bu bir çelişki değil diyordur..(değer verdiğine güvenememek çok acı be pervane..)selametle.

Pervane dedi ki...

tanıdıklar da okuyordu di mi, hmm evet..
e katkımız olduysa ne âlâ kübra (tahminimce)
bugün olsa yine öyle derim, acı çekmekten hiç gizli-açık zevk almadım, alanı da anlamadım zira.
ama belki de o parantez içindeki acı bu mantık kalkanını kazandırmıştır.
durup düşününce işin aslında zaten kimseye o kadar da güvenmemesi gerektiği sonucu çıkmıştır, doğrusu da budur.
öptüm bye..

Unknown dedi ki...

"İnsanlara güven olmaz, babana bile güvenmeyeceksin!!.." diyenler genelde kendileri güvenilmez kişiler olurlar, herkesi kendileri gibi sandıkları içinde herkesi güvenilmez görürler.. Ama şöyle itidalli bir cümle kurmaya çalışılacak olursa bu konuyla ilgili, sanırım bazı gerçekleri de göz ardı etmeden her insanın güvenilir olamayacağını söyleyebilirim. Güvenilir insan bulmak; okyanusun dibinde bir inci bulmak kadar zor.