29 Mayıs 2009 Cuma

şaşkın

Ben zannederdim ki unutulurum. Arayıp sormayıp uğramayınca silinirim. Kendim gibi sanmışım onları. Binlerce kişinin içinden beni hatırlamazlar sanmışım.

İki saniyede adımı söyleyip, halimden hatrımdan, anamdan babamdan sorulup, üstüne de selam yollanınca şoke olurum böyle. Utancımdan kimseye soramam 'Onun adı neydi?' diye.

İki gün içinde on defa yedim bu vefa tokadını. Beni hatırlamak şöyle dursun, benim için bir şeyler yapmaya çalışılınca yerin dibinden ellerini öptüm mübareklerin. Güzel insan olmak böyle bir şey ola gerek.

Kendi gibi sanmamalıymış insan başkalarını, hele ki o mübarekleri.

Ah bana ah, nasıl da öğrenmem gerekiyor onlardan vefayı.

3 yorum:

Yaşamkafe dedi ki...

Yeter ki gönüller bir olsun..İsim,cisim hiç mühim değil bence Pervane ama arada bir sevdiklerimizin hatırını sormak da güzel şeydir...

Hazır burdayken,nasılsın iyi misin,inşallah herşey yolundadır..?:)

Zeugma dedi ki...

Çok güzel bir şeyler yaşamışsın..
Ama tam anlayamadım o ''mübarekler'' in kim olduğunu..
Ayrıca senin vefasız olduğunu , bilerek yapacağını da hiç sanmıyorum.
Kendini kötüleme şurada..
Sevgiler bıraktım Pervanem..
Hep mutlu ol ve mutlu kal..

Pervane dedi ki...

@hakan; sağolasın iyiyim çok şükür :)

@Zeugma; onlar çok temiz, çok saygıdeğer tanıdığım bir kaç nadide insan.
Yok yok vefasızım ben, hep bundan çektim, bi türlü akıllanamadım.
Canım, sevgiler bizden..