26 Haziran 2012 Salı

Evlilik, Annelik ve Geriye Kalan Sen (Kalırsa..)

Evlendim ve çocuğum oldu. Evet, doğru okudunuz. Böyle de çattadanak yazdım gitti, başkası aklıma gelmedi. Malum iki yıldır tek satır yazmıyordum, yolyordamı unutmuşum. Ama yazmamamın geçerli sebepleri vardı, hatta en geçerli sebeplerin ikisi bendeydi: evlilik ve çocuk.

Bir anda nasıl da değişiverdi hayatım. Zaten 2010 senesi olaylar olaylar dolu bir sene olmuştu benim için. Astrologlar ne beyanlarda bulunmuşlardı bilmiyorum ama ben o yılı benim yılım seçiyorum, her bakımdan. Sene başında babamı kaybettim, ortasında evlendim, sonunda hamileydim. Daha ne olsun. Bir ucu ölüm, bir ucu hayat olan duygular kumkuması bir yıl.

İnsanı ölümün aksine hayata bağlayan yegâne iki şeyle ben de bağlandım epeyce, aynı zamanda da koptum. Annelik dedikleri, epey vakit alan, mesaisiz 7/24 iş başında bırakan meslek. Ne uyku var, ne boş vakit. Aslında şikayetim yok, evlilikten de annelikten de daha çok keyif almaya bakıyorum. Mutluluğu önceleyen biri olarak, ikisinin de tadını çıkarmaya çalışıyorum. Fakat benim de kusurum, çok sevgili bir arkadaşımın tesbitiyle, ilgilendiğim işe fazla odaklanıp, dışında kalan her şeyden uzaklaşmak. Bu da iyi değil, çünkü bir yerde ipin ucu kaçıyor ve kendime ayırmam gereken zamandan çalıyorum.

İşte tam da bu yüzden yazmaya başladım tekrar, kendim için bir şeyler yapmalıydım. Şu iki yılı bir toparlayayım dedim.

Başlarda her şey güllük gülistanlık, canım cicim, coştu içim. Sonrası gene öyle, de, çocuktan sonra bir dur diyorlar adama. Ahanda "dünya evi" dedikleri! O ne demek ki diye düşünürdüm hep. Şimdi anlıyorum ki, insanın bir evi, eşi, hele de çocuğu olunca dünyaya bağlılığı artıyor, kazık aramaya başlıyorsun müsait bir yere çakmak için. Ondan önce ölmek hiç sorun değildi benim için mesela. Bir tane canım var, verdim gitti, helal ü hoş olsun, der geçerim, derdim. Şimdiyse biraz yutkunuyorum, şu çocuğu bi göreydim büyümüşken oluyorum. Kim bakar derdim yok, an itibariyle de Allah bakıp gözetiyor zaten. Ama ben de seyredeyim istiyorum. Kendi sağlığımla bile çocuk için ilgileniyorum. Ben iyi olmalıyım ki, ona da iyi anne olabileyim diye düşünüyorum.

Elhasıl, değişik bir şeymiş özellikle annelik. Evliliğin çok bir karmaşası yok, iyilik yap iyilik bul. Annelikse mübarek o kadar komplike bir durum ki, çözmeye çalışsan daha da karışıyor, akışına bıraksan için rahat etmiyor. En iyi anne ben olmalıyım diye bir haller içinde buluyorsun kendini, sonra bunun kulağa bile saçma geldiğini anlayıp doğal ama bilgili olmayı seçiyorsun. Böyle böyle iki ileri bir geri, ama keyifli, geçip gidiyor günler.

Şimdi ben de anne blogu yazarı olurmuşum. Bebek bakımı, annelik duygusallıkları dökülürmüş satırlarımdan. Temayı da ona göre ayarlarmışım falan.. Yok, o kadar değil ama anlatmak istediklerim var. Nasıl tatlı bir yaratıkla aynı evi paylaştığımdan bahsedebilirim mesela. Ama başka yazılarda..

Haydi bakalım, hoşgeldim tekrar...

11 yorum:

Üfürükten Prenses dedi ki...

İyi ki geldin.
Ne kadar hızlı yaşamışsın evlendiğini biliyordum ama anneliğin sürpriz oldu.
Ama çok güzel oldu :)
Geç oldu ama tebrik ederim Allah bütün güzel günlerini görmeyi nasip etsin inşallah ...

Pervane dedi ki...

Teşekkür ederim Prenses, özlemişim ben de :)
10 aylık oldu ufaklık, hakikaten hızlı oldu her şey, beklediğimden hızlı.
Aminn, cümlemize inşallah...

çilekli süt dedi ki...

Süper olmuş yazın iki seneyi ne güzel de özetlemişsin :) Çok sevindim blog'a geri döndüğüne ;)Miniği tatlı nanaklarından öpor ben.

Pervane dedi ki...

Çok teşekkürler be çilekli, onca zaman sonra yazmak çok iyi geldi. Şimdi kim okuyacak beni diye de düşünmüyor değilim, sil baştan gibi oldu biraz :)
Senin miniği de öperiz inşallah yakında :)

Zeugma dedi ki...

İyi ki geldin, hoşgeldin Pervanecim..
Seni okumayı özlemişim..

Evlendiğini biliyordum tabii. Yepyeni bir hayata alışırken blog yazmak artı vakit ister. İki sene bitmiş bile, de, bebeğin olmuş :) Güle güle büyüt.
Bunu öğrendiğim ilk cümlende anne-bebek blogu açsa diye benim de aklıma geldi. Bence bu adrese ekleyiver hemen yeni bir blog :)

Bekliyorum keyifli paylaşımlarını..
Sevgilerimle....

Pervane dedi ki...

Hoşbulduk Zeugmacım,
ben de yazmayı özlemişim.

Teşekkür ederim, bebek büyüyor hızla, 10 aylık oldu bile :) Anne blogunun altından kalkamam gibi geliyor, daha ilk çocukla ahkam kesemem, zaten annelikten ziyade eğlenceli bir şeyler yaşıyor gibiyim, onları da burda anlatıveririm :) Ama yine de belli olmaz :)

Sevgiler ...

Unknown dedi ki...

Hoşgeldin ve hayırlı olsun... Inşallah çok iyi bir anne olacaksın çok üzme kendini...

2010a bakış açını beğendim, bir ucu ölüm bir ucu hayat dediğin gibi...

Merak etme sen yaz biz okuruz ;)

Pervane dedi ki...

Hoşbulduk Vişne Ağacı, teşekkür ederim.

Çok incesin, güzel yazılarda görüşmek üzere :)

Pervane dedi ki...

Hoşbulduk Vişne Ağacı, teşekkür ederim.

Çok incesin, güzel yazılarda görüşmek üzere :)

aNNePeRi dedi ki...

İnsan uzuuuuuunca bir süre yazmayınca garipsiyor dimi? Ben henüz buralı mıyım değil miyim? Yazayım mı bırakayım mı bilmiyorum mesela :) Ama sen güzel dönmüş güzel başlamışsın tekrar. Eşin, bebeğin, yeni yuvan yeni yazın hayırlı olsun :)

Pervane dedi ki...

Evet Anneperi aynen öyle. Yazmadıkça yazmak zorlaşıyor. Ben yeni bir yazı yazdım ama onun da epeydir devamını getiremedim. Umarım bir rayına oturturum tekrar.
Yazmak seni rahatlatıyorsa mutlaka yaz. Çok birikiyor sonra :)
Çok teşekkürler, sen de güzel bir dönüş yap inşallah :)