hey gidi gençlik çekeceğin var elimden

gençlerle yeni bişeyler denemeye başladık hadi hayırlısı bakalım.
kendi ergenliğimi hatırlıyorum onları gördükçe.
ama hiçbirinde bulamıyorum kendimdeki halleri.
ya biz, yani ben ve şeyma, şeyma ki benim ergenliğimdeki baş kahramandır benden sonraki, öf uzun bi cümle oldu baştan kurulmalı.
diyorum ki biz sanki başka bir alemden gelmiştik.
misal; 14 yaşındaydık ve gidip radikal gazetesi alırdık sık sık. sorular sorardık, gündemi takip ederdik, milleti eleştirirdik, dünyadaki olaylara bakardık, yorum yapardık. en güzeli de 30umuza kadar planlamıştık yapacaklarımızı, ha hepsi olamadı o ayrı.
bir gün "ideal insan modeli" diye bir başlık atmıştık, altına da idealimizdeki insanın 40 özelliğini, erdemini yazmıştık.
saçma sapan şeyleri kafaya takmazdık. öyle depresyonlara girmezdik olur olmadık.
cıvık muhabbetler de etmezdik. söyleyecek çok şeyimiz vardı ama. hiç bi lafın altında kalmazdık, hiç bi konuya bön bön bakmazdık. yani çalışsak seminer bile verebilirdik.
belki de biz anormaldik. gerçi bunu da hiç inkar etmedik. ama hiç de pişman olmadık bu halimiz yüzünden.
o yaş döneminde çok öğrencim oldu. kimse yanlış anlamasın, burdan okuyanlar da var biliyorum. hep aradım o frekansı yakalamış birini. nadiren bulur gibi oldum, genelde bulamadım. çocuklara hedeflerini sorduğumda çok azı kâle alınır cevaplar verdi şimdiye kadar, ki benim hedef edindiğim yaştan da ilerdeydiler bir çoğu.
şimdi yapmaya çalışacağım şey biraz da bu. gençlik elimden çekecek biraz. düşünen, soran, bulan, bilen bir nesil olsun. gözlerinde bir anlam olsun. asiliği maharet saymayan, isyan edecekse, öfkesini de doğru yere harcayan, duygusunu doğru kullanan bir nesil olsun.
üstad necip fazıl yaşasa da ziyaretine gitsek, konuşsak bunları.
onun da dediği gibi; bir gençlik, bir gençlik, bir gençlik...
"Zaman bendedir ve mekân bana emanettir!" şuurunda bir gençlik...